Tradities

Hoe leuk is het om tradities in ere te houden. Er zijn zo van die dingen, die ik graag blijf koesteren, omdat het zoveel liefde bevat. Mijn vader kon goed rolletjes bakken. Van die ouderwetse Drentse nieuwjaarsrolletjes... Pure suikerbommetjes, maar oh zo vurrukkulluk! Zo lang ik mij kan herinneren werden elk jaar honderden van die rolletjes gebakken, voor meerdere huishoudens. Vanaf mijn tienerjaren is het mij ook geleerd (het recept bewaar ik met zorg). Soms was mijn oma met mijn vader aan het bakken. Soms hielp ik hem. Dan waren we boven op de grote zolder, met de dakramen open voor ventilatie, úren aan het bakken, en aan het kletsen. Of aan het zingen, met de muziek mee die uit de radio schalde. Ja, een ouderwetse radio. Geen Spotify of CD's. Mijn vader had een gewone ouderwetse radio op zijn zolder, met zo'n draaiknop om de goede zender te vinden, die zonder geknetter op de lijn... Hij kon zingen. Ik niet. Maar gezellig was het wel. Hij had vuurvaste vingers. Ik niet. Dus hij bakte de rolletjes. Uiteraard met zelf gemaakt beslag (de dag van tevoren, vaste rituelen). Het loeihete baksel, het ronde wafeltje, werd op mijn plank gemikt en ik rolde dat zo snel mogelijk op het gladde stokje (snel want anders is het al hard geworden en kun je er niets meer mee), 10 seconden vasthouden en er dan behoedzaam vanaf schuiven. Ik zorgde ervoor dat de verstijfde en nog warme rolletjes de eerste paar minuten echt niet tegen elkaar kwamen te liggen, want dat was de opdracht. Tegen elkaar aan worden ze slap. Dát wil je niet... Knapperig zijn ze het lekkerst. Soms met slagroom, maar liefst zonder. Minstens zo lekker, omdat je ze dan echt proeft. De nieuwjaarsrolletjes gaf je met een borrel aan je visite, om zo samen het nieuwe jaar 'met de beste wensen' vol goede moed in te luiden. Vroeger 'toen geluk nog heel gewoon was' gingen de mannen (en soms ook de vrouwen) 'nieuwjaar lopen', echt lopend of op de fiets... Lekker ouderwets. Drents.

Mijn vader leeft niet meer. Ik hou de traditie van het rolletjes bakken graag in ere...